Gulf Cooperation Council

สภาความร่วมมือแห่งอ่าวเปอร์เซีย
มีสมาชิกประเทศอื่นคือ ซาอุดีอาระเบีย คูเวต โอมาน สหรัฐอรับเอมิเรตส์ และกาตาร์
สมาชิกองค์กรความร่วมมือระหว่างประเทศแห่งนี้มีความอุดมสมบูรณ์ไปด้วยน้ำมัน

เดิมพวกนี้ต่างคนต่างอยู่ จนเมื่อ พ.ศ.2524 ประเทศทั้งหกตกลงเป็นทองจีซีซีแผ่นเดียวกัน สาเหตุเพราะกลัวความรุนแรงของสงครามอิรัก-อิหร่าน แถมยังกลัวแนวคิดการปฏิวัติอิสลามของอิหร่านที่พวกศาสนาไล่สถาบันกษัตริย์ออกไปได้เมื่อ พ.ศ.2522ประเทศทั้งหกที่รวมกันเป็นจีซีซีนี่มีกษัตริย์หรือสุลต่านหรือเชคปกครองทั้งนั้น ท่านลองไล่รายชื่อในสมัยปัจจุบันดูก็ได้ ซาอุดีอาระเบียมีกษัตริย์ฟาอัด บิน อับดุลลาซิซ ผู้นำของสหรัฐอรับเอมิเรตส์ก็เชค คอลีฟะห์ บิน ซัยยิด อัล นะห์ยัน ทางบาห์เรนก็มีกษัตริย์ฮาหมัด บิน อิซา อัล คอลีฟะห์ ส่วนโอมานมีสุลต่านกาบูส บิน ซาอีด กาตาร์มีผู้นำคือเชค อะห์หมัด บิน คอลีฟะห์ อัล ทานิ ของคูเวตก็เชค ซาบาห์ อัล อะห์หมัด อัล จาเบอร์ อัล ซาบาห์

ประเทศทั้งหกนี่มีความช่วยเหลือเกื้อกูลกันพอสมควร ผมเคยได้ยินว่าสหรัฐอรับเอมิเรตส์มีปัญหาทะเลาะกับอิหร่าน เรื่องแย่งกรรมสิทธิ์เหนือดินแดนสามหมู่เกาะในอ่าวเปอร์เซีย คือ หมู่เกาะเกรทเตอร์ หมู่เกาะเลซเซอร์ ทันบ์ และหมู่เกาะอาบู มูซา ซึ่งหมู่เกาะพวกนี้ อังกฤษถอนตัวไปตั้งแต่ พ.ศ.2514 อิหร่านเข้ายึดครองตั้งแต่ พ.ศ.2535 พอมีปัญหากัน กลุ่มประเทศจีซีซีก็จัดการกดดันอิหร่าน ช่วยสหรัฐอรับเอมิเรตส์

กดดันให้ศาลโลกเป็นผู้พิจารณา แต่อิหร่านไม่ยอม กระทั่งเดี๋ยวนี้ก็ยังมีปัญหากันอยู่ ประเด็นที่ผมพยายามเขียนเรียนรับใช้ ไม่ใช่เรื่องปัญหาการแย่งกรรมสิทธิ์ในหมู่เกาะทั้งสาม แต่เป็นเรื่องความกลมเกลียวของสมาชิกจีซีซี หากเราสามารถเข้าได้กับประเทศใดประเทศหนึ่ง ความสัมพันธ์กับประเทศอื่นๆ ก็มีแนวโน้มที่จะดีตามไปด้วย

ผมชอบตามการประชุมสุดยอดประจำปีของผู้นำจีซีซี เพราะมีการอภิปรายในประเด็นต่างๆ มากมาย เมื่อมีข้อมติอันใดออกไปแล้ว ก็ไม่เป็น NATO นาโตของผมหมายถึง No Action Talk Only คือดีแต่พูด แต่ไม่มีการกระทำ

ประเด็นจากการประชุมที่ผมชอบมากที่สุดก็คือ ประเด็นทางสังคมอย่างเช่น ประเด็นทางสังคมของการประชุมครั้งที่ 26 สิ่งที่ 6 ประเทศนี้ต้องการทำมากที่สุดก็คือ การปฏิรูปการศึกษา โดยเฉพาะการปฏิรูปเพื่อให้เยาวชนคนของทั้ง 6 ประเทศเก่งในเรื่องวิทยาศาสตร์ เพื่อให้มีความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีและอุตสาหกรรม นอกจากนั้น ยังมีการประชุมกันอย่างเคร่งเครียดเรื่องการศึกษาทางเทคโนโลยี ว่าทำอย่างไรจึงจะไม่ให้มีการศึกษาที่กระทบต่อความเป็นประชาชาติมุสลิม

ผู้นำของทั้ง 6 ประเทศต้องการการศึกษาที่สอนให้เยาวชนคนของตัวเป็นมุสลิมที่เดินทางสายกลาง และเป็นพวกที่มีความเป็นเหตุเป็นผล

ผู้นำเหล่านี้มีความเชื่อว่า ถ้าคนของตนมีเหตุมีผลและอยู่ระหว่างทางสายกลางได้อย่างดีแล้วละก็ จะทำให้พวกที่ยึดแนวทางอย่างสุดขั้ว มีน้อยลง


นิติภูมิ นวรัตน์