ผลตอบแทนของความอดทน

ในช่วงนี้เหตุการณ์ต่าง ๆ ใน 3 จว.ชต.(13 มิ.ย. 52) กำลังคุ อย่างรุนแรง มีทั้งระเบิด ยิงครู พระ คนที่กำลังละหมาดในมัสยิด
แต่เราก็ต้องใช้ชีวิตต่อไปตามปกติ...ทำไงได้เมื่อชะตาชีวิตต้องเกิดเป็นคนถิ่นนี้...
แต่มีเหตุการณ์อยากจะเล่าให้ฟัง...
คือว่า ปกติ ทุกเย็นวันศุกร์ เราจะพาลูกๆ 2 คนกลับไปรามัน เพื่อให้ได้เรียนตาดีกาในวันเสาร์-อาทิตย์ และวันนี้ก็เหมือนทุกวันศุกร์ที่ผ่านมาแต่วันนี้มีนาไปด้วย ตอนขากลับมายะลา รถเครื่องถูกตะปู ทำให้ยางแบน ที่หมู่บ้านบือแน ช่วงเวลา ก่อน มัฆริบ 5 นาที (18.30 น.) ก็เลยต้องรุนรถไปหาข้างหน้า ร้านแรกเขาปฏิเสธ ก็เลยรุนไปต่อ เพราะเราคงไปบังคับให้เขาทำคงไม่ได้ แต่มีชาวบ้านแถวนั้นช่วยพูดให้เราแล้วด้วยแต่ก็ไม่เป็นผล ไม่เป็นไรหรอก นี้คงเป็นความประสงค์ของอัลลอฮ์ ก็เลยรุนไปได้ประมาณ 50 เมตร ก็เจอร้านขายน้ำชา เขาเรียกให้เราจอดแล้วบอกว่าเดี๋ยวจะช่วยเรียกช่างมาทำให้ อัลฮัมดุลิลลาฮ เขาได้อนุเคราะห์ให้เราได้เข้าไปละหมาดมัฆริบ และได้อาหารแก่เรา 1 มือ้ และ น้ำดื่ม 1 แก้ว แก่เราทั้ง 2 คน โดยเขาได้บกว่ารู้จักเราเพราะเราทำงานที่ห้องยา (อัลฮัมดุลิลลาฮ สิ่งที่เราไม่ชอบมาตลอด...มันได้ช่วยชีวิตเราไว้แล้ว...แล้วเรายังจะเกลียดมันอีกไหม) ถ้านับจริง ๆ แล้วระยะทางจากที่เกิดเหตุจนถึงที่ซ่อมรถมันมีระยะทางอีกประมาณ 2-3 กม. และก็ไม่รู้ว่าเขาจะทำให้เราหรือเปล่า ... นี่กระมังที่อัลลอฮประสงค์ให้เราอยู่ในห้องยาต่อไป... เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นมา ทำให้เรานึกถึงยานอกเลย... หวังว่าสักวันเราคงจะกลับไปอยู่ยานอกอีก...